Ang buhay
ng tao sa mundo ay ganito:
Ngayong:
munting ibong ang pinapangarap
Mamugad
sa lundo ng bughaw na ulap;
Sa
kinabukasan; isa nang bulaklak
Sa dulo
ng sangang bagong kabubukad:
Ngunit…
sa ikatlong
Araw ng
pagbangon.
Bagyo'y
dumarating- ang bagyo ng Palad
At
lilisanin kang yagit na kumalat.
Ilawang
binagyo't nawalan ng ningas:
Minsan…
akont ito'y
AT naging
ibon pa, at naging bituin
Na
kinasilawan ng libong paningin;
Naging
araw ako sa lubhang maningning
At naging
awit pang sa madla'y umaliw…
Subali…
nang ako
Ay datnan
ng Bagyo…
Nang
mawalang lahat ang hiyas kong angkin:
Sa
pakpak- ang kulay; sa awit- taginting:
Sa
bagwis- ang lakas;
Sa
bitui'y kislap,
Sa aki'y
wala nang pagsuyo't panimdim
Na ibig
mag- ukol ng awa't pagtingin.