Noong 1521, ang explorer ng Portuges na si Ferdinand Magellan na nagpunta sa Espanya ay inaangkin ang Pilipinas pagkatapos ng Espanya at pinangalanan ang mga isla pagkatapos ng Haring Philip II ng Espanya. Tinawag silang Las Felipinas. Noong 1830, ang kultura at ideya ng Espanya ay tumagos sa kulturang Pilipino, hanggang sa masimulan na isaalang-alang ng sambayanang Pilipino ang paglaya mula sa Espanya. Ang gobyerno ng Espanya ay bumuo ng agrikultura sa Pilipinas hanggang sa puntong ito ay may kakayahan.
Matapos ang maraming independiyenteng pagtatangka at ang parehong dami ng mga kabangisan sa panig ng Espanya, nagsimulang magsalita ang mga nasyonalistang Pilipino. Isa sa pinakatanyag na pigura noong panahong iyon ay si Jose Rizal. Nag-aral siya ng medisina sa Unibersidad ng Saint Thomas sa Pilipinas at Unibersidad ng Madrid. Sumulat si Rizal ng dalawang mahahalagang nobela na naglalarawan ng mga pang-aabuso sa pamamahala ng Espanya. Bagaman ipinagbawal ang mga librong ito, ipinuslit ito sa Pilipinas at malawak na nabasa. Noong Disyembre 30, 1896, sa gabing pinatay si Rizal, idineklara ni Rizal ang Pilipinas na "Perlas ng Dagat ng Tsina Tsina." Ginugunita ng mga tao ang kanyang kamatayan sa ika-30 ng Disyembre bawat taon.
Bandila ng Pilipinas Ang pagpatay kay Rizal ay nagtulak sa rebolusyon. Bagaman ang mga rebeldeng Pilipino na pinamunuan ni Emilio Aguinaldo ay hindi nagwagi ng buong kalayaan, hindi tinapos ng mga Espanyol ang paghihimagsik. Noong Disyembre 1897, ang negosasyon sa Espanya ay nakarating sa Kasunduan sa Biak-na-Bato. Ang lahat ng mga rebelde ay binigyan ng poot, at ang rebolusyonaryong pinuno ay bumalik sa Hong Kong, isang kusang pagtapon. Habang nasa Hong Kong, si Aguinaldo at ang kanyang mga kababayan ang nagdisenyo ngayon ng watawat ng Pilipinas.
Second President of the Philippine Commonwealth August 1,1944 - May 8, 1946
Personal Data Date of Birth: September 9, 1878 Place of Birth: Cebu City Father: Sotero Laurel Mother: Juana Suico First Wife: Estefania Chiong Veloso Second Wife: Esperanza Limjap Children by Estefania Veloso: Vicente, Edilberto, Nicasio, Milgaros, Emilio, Teodoro, Jose and Sergio Jr. Children by Esperanza Limjap: Ramon and Rosalina Date of Death: 1961 Place of Death: Veteran's Memorial Hospital, Quezon City Age of Death: 63
Education Elementary and Secondary Pribadong Paaralan ni Manuel Logarta San Carlos Seminary
College Bachelor of Arts, Colegio de San Juan de Letran (1894) Bachelor of Law, University of Santo Tomas (1903)
Important Notes in History Founded and edited a nationalistic newspaper with Jaime de Veyra and Rafael Palma Among his classmates in the University of Santo Tomas were Manuel Quezon and Emilio Jacinto. Second topnotcher at the Bar Examinations in 1903 Served as Acting Governor of Cebu (1903) at the age of 25 as substitute for Juan Climaco. Named Provincial Judge of Cebu. Won as representative of the 2nd district of Cebu in the First Philippine Assembly in 1907 where he was elected Speaker, a position he held for 15 years. One of the founders of Nationalista Party and its first president. Elected senator in 1922. He and Manuel Roxas worked for the approval by the American Government a Constitutional Convention that would pave the way for Philippine Independence. Won the nod of the Congress of the United States about the law on Independence, the Hare- Hawes Cutting Act. Became the Vice-President of the Philippine Commonwealth on November 15, 1935. Went to the United States with Quezon to Establish the Philippine Commonwealth during the Japanese regime. Serve as substitute of Quezon in several occasions when President Quezon contacted tuberculosis. President of the Commonwealth of the Philippines in 1944 when President Quezon died. The oldest to become president in the history of the Philippines at the age of 67. Was one of Gen. MacArthur's company in the historical landing at the Red-Beach, Palo, Leyte along with Filipino generals, Carlos P. Romulo and Basilio Valdez on October 20, 1914. Retired to private life in Cebu after the establishment of the Third Republic of the Philippines.
We are giving away Free Ebooks of Philippine Heroes
President of the Second Republic of the Philippines
October 14, 1943 - August 15, 1945
Personal Data
Date of Birth: March 9, 1891
Place of Birth: Tanauan, Batangas
Father: Sotero Laurel
Mother: Jacoba Garcia
Spouse: Prudencia Hidalgo
Children: Jose II, Jose III, Sotero, Natividad, Rosenda, Potenciana, Mariano, Salvador and Arsenio
Date of Death: November 6, 1959
Place of Death: Manila
Cause of Death: Heart Attack
Age of Death: 68
Education
Elementary and Secondary
Tanauan High School
Colegio de San Juan de Letran
Manila High School
College
Bachelor of Laws, University of the Philippines (1915)
Master of Laws, Escuela de Derecho (1919)
Doctor of Civil Laws, Yale University, United States (1920)
Doctor of Philosophy, University of Santo Tomas (1936)
Doctor of Laws, Tokyo Imperial University, Tokyo, Japan (1938)
Important Notes in History
While he has the capability to leave the country during the Japanese regime, he chose to face the traits that besieged the country.
Tasked by President Quezon to reconciled with the Japanese to save his countrymen.
Accused of being a collaborator, traitor and pro-Japanese.
Worked at the Bureau of Forestry to finance his studies in spite of his parents capability to send him to school.
Obtained the second highest grade in the bar examinations.
One of his professor in his Law courses was U.S. Supreme Court Chief Justice and the U.S. President William Howard Taft.
Author of the book about law, the Constitutional Law of the Philippines.
Was temporary Chairman of the Constitutional Convention before the election of its president, Claro M. Recto.
One of the so-called Seven Wise Men who studied the Constitution.
Was Assistant Secretary and later Secretary of the Interior in 1922.
Was Associated Justice of the Supreme Court in 1936.
Spoke at the Congress for the interest of the Japanese upon his return from Tokyo Imperial University in Japan.
Was president of the Japanese Sponsored Philippine Republic during the Japanese Regime.
Arrested through the order of Gen. Douglas MacArthur for collaboration and was jailed at Sugamo Prison near Tokyo, Japan.
Was tried with some Filipinos who were suspected of convincing with the Japanese by a court of the people after the return of the Philippine Commonwealth.
Bested the twenty candidates for senator under the reign of Quirino.
Tasked by President Magsaysay to head the Economic Mission where the Laurel-Langley Agreement, an agreement on trade and industry, was reach.
Was Chancellor of the National Teachers college and founded the National Economic Development Authority.
Founded the Lyceum of thePhilippines in Intramuros and the Philippines Baking Corporation.
We are giving away Free Ebooks of Philippine Heroes
First President of the Philippine Commonwealth
November 15, 1935- August 1, 1944
Personal
Data of Birth: August 19, 1878
Place of Birth: Baler, Tayabas
Father: Lucio Quezon
Mother: Maria Dolores Molina
Spouse: Aurora Aragon
Children:Maria
Aurora, Zenaida and Manuel Jr.
Date of Death: August 1, 1944
Place of Death: Saranac Lake, New York, US
Cause of Death: Tuberculosis
Age of Death: 66
Education
Elementary and Secondary
Colegio de San Juan de Letran
College
Bachelor of Arts, Colegio de San Juan de Letran (1894)
Bachelor of Law, University of Santo Tomas
Important Notes in History
He was called "Ama ng Wikang Pambansa"because of his campaign for Filipino as the National Language
Worked as manservant of Rev. Father Teodoro Fernandez, in a church in Intramuros
Finished Bachelor of Arts at the Colegio de San Juan de Letran at the age of 16
Started law practice in 1903
Elected governor of Tayabas (now Quezon) in 1905
He never tasted defeat in politics
Was a member of the first Philippine assembly in 1906
As resident commissioner in the U.S. Congress (1909-1916), he strongly fought for Philippines Independence.
Was designated Lieutenant, Captain and Major in the Army during the Philippine Revolution and the Filipino- American War
Served under the leadership of General Emilio Aguinaldo and General Tomas Mascardo
Represented the Philippines in the International Congress of Navigation in St. Petersburg, Russia in 1908
Chairman of the majority group, First Philippine Assembly.
Returned from the United States after the passing of the Jones Law in 1916, the law which states the Philippines would be given independence if the Filipinos could prove that the had the capability to run their own government.
Was Senate President in 1923
Assured the Passing of the Tydings-McDuffie Law which provides for a 10year moratorium for the Independence of the Philippines and which allows for the holding of a Constitutional Convention.
Elected President of the Commonwealth of the Philippines on September 17, 1935
The first Filipino Leader to reside at the Malacañang Palace
Initiated the Offficial use of the national language through the Commonwealth Law No. 570
After the Japanese Regime, he fled to the United States where he governed the Philippines up to the last days of his life
According to him, he would prefer a worst government run by Filipinos to an ideal
government run by Americans.
We are giving away Free Ebooks of Philippine Heroes
Tunay na Pangalan: Jose Protacio Mercado Y Alonzo Mga Sagisag- Panulat: P. Jacinto, Dimas- alang, Laong- Laan Araw ng Pagkasilang: Hunyo 19: 1861 Lugar na Sinilangan: Calamba, Laguna Ama: Don Francisco Engracio Rizal Ina: Teodora Morales Alonzo Realonda Mga Kapatid: Paciano, Saturnina, Trinidad, Soledad, Josefa, Narcisa, Lucia, Comcepcion, Olympia. Maybahay: Josephine Bracken Araw ng kamatayan: Disyembre 30, 1896 Lugar kung saan namatay: Bagumbayan ( mas kilalang Luneta o Rizal Park sa ating panahon) Sanhi ng kamatayan: Pinatay sa pamamagitan ng musketry o pagbaril nang patalikod Edad nang namatay: 35
EDUKASYON
Ang inang si Teodora Alonzo ang unang naging guro ni Rizal. Ito ang nagtuturo sa kanya nang pagbabasa ng alpabeto. Siyam na taon siya nang mag- aral sa maliit na paaralan ng Biñan sa pamamahala ni G. Justiniano Cruz.
Dahil sa rami ng nalalaman, pinayuhan ni G. Cruz ang kanyang mga magulang na ipasok siya sa Ateneo de Manila (1872) upang doon ipagpatuloy ang pag aaral. Sa Ateneo ay higit siyang kinakitaan ng kakaibang talino. Marami siyang natamong mga karangalan at mga medalya. Pawang sobresaliente o katumbas ng salitang pinakamataas/pinakamahusay ang kanyang mga nakuhang marka. Nagtapos siya ng Batsilyer en Artes sa Ateneo noong Marso 23, 1877.
Habang nag aaral sa Ateneo ng land surveying at pagiging assessor, isinabay din ni Rizal ang pag-aaral ng kursong Filisofia y Letras sa Unibersidad ng Santo Tomas. Kaya lamang hindi niya ito natapos ay sapagkat pinili niyang lumipat sa kursong medisina nang malaman niyang mabubulag ang ina.
Sa kasamaang palad ay hindi rin natapos ni Rizal ang pag-aaral ng medisina sa Unibersidad ng Santo Tomas. Ang dahilan nito ay ang nakita niyang maling pamamalakad ng mga payle sa naturang eskuwelahan. Mas binigyan pabor ng mga prayle ang mga kaklase niyang Kastila kaysa kanilang mga Pilipino. Nagdesisyon si Rizal na mag- aral sa Espanya, sa Unibersidad Central de Madrid kahit noon ay 21 taon lamang siya. Mag- isa siyang pumunta at namuhay sa Espanya. Taong 1884-1885 ay natapos niya ang kursong Medisina.
Hindi doon natapos ang pagtuklas ni Rizal ng karunungan. Muli ay ipinagpatuloy niya ang pag- aaral sa Paris, sa bansa ng Pansiya at sa Heidelberg sa bansa naman ng Alemanya. Dito niya tinapos ang kanyang pangalawang doctorate degree. Nag aral rin siya ng iba't ibang wika sa Euriopa. Sa edad na 27 ay nakapagsasalita at nakapagsusulat na siya ng maraming wika ng mga bansang Kanluran kaya naman kinilala rin siya sa bilang isang linggwista.
MGA ISINULAT
Matapos ang mga pagtuklas ng kaalaman, itinuon naman ni Jose Rizal ang pansin sa pagsusulat ng mga lathalain, tula at mga kuwentong nagpapakita sa kaapihang dinaranas ng mga Pilipino sa kamay ng mapagmalabis na mga Kastila.
Naging bantog ang mga isinulat niyang mga nobela. Ang Noli Me Tangere, na tumatalakay sa mga pang-aabuso ng mga Kastila sa mga Pilipino ay nalathala sa Berlin sa bansang Alemanya noong 1886. Ang El Filibusterismo ay nalathala sa Ghent, Belgium noong 1891. Tumutuligsa rin ito sa maling pamamalakad at pang-aabuso na dinaranas ng mga Filipino sa kamay ng mga Kastila. Bagay ito na naging dahilan upang higit siyang kamuhian ng mga prayle at pinunong mga Kastila.
Sa kanyang pag-uwi sa bansa, muli siyang pinabalik ng kanyang pamilya sa Europa upang makaiwas sa masamang tangka ng mga Kastial. Labag man sa loob ay napilitan siyang muling lumayo sa mga mahal sa buhay. Nagkaganoon man, higit siyang naging malaya sa pagkilos at paggawa ng mga bagay na magdudulot ng pagbabago sa bansang Pilipinas.
Lalong lumala ang pang- aabuso ng mga kastila sa mga kababayan ni Rizal sa Calamba. Sapiliyang pinagbabayad ng buwis ang mga tao roon. Ang mga hindi makapagbayad ay pianlalayas ng mga ito sa kanilang mga tirahan. Tuluyan ng ring kinakamkam ng mga Kastila ang naiwang mga lupain. Maging ang mga magulang ni Rizal ay hindi nakaligtas sa kasakiman ng mga dayuhan sa kabila nang mahusay na pakikitungo ng ama't ina sa mga ito.
Dahil sa nangyari, lumapit si Rizal sa mataas na pinuno ng Espanya. Nabigo siya dahil puro paimbabaw lang ang ipakitang pakikitungi ng mga ito. Bagama't nagkaganoon ay hindi siya pinanghinaan ng loob. Higit pang nag-umigting ang mithiin niyang ipaglaban ang kalayaan ng Pilipinas.
Ang Mi Ultimo Adios o Ang Aking huling Paalam (My Last Farewell) ay isinulat ni Rizal habang siya ay nakapiit sa Fort Santiago sa Maynila.
Nagsulat rin siya ng iba't ibang lathalain na naglalaman ng marubrob na damdamin para sa inang bayan. Nalathala ang mga ito sa diyaryong La Solidaridad.
PULITIKA/SAMAHAN
Naging lider si Rizal ng Kilusang Propagandista ng mga Filipinong estudyante sa bansang Espanya. Sa ilang taong pamamalagi niya sa banyagang lugar, pinilit ni Rizal na umuwi sa bansang noong Hulyo 3, 1892. Lihim niyang itinatatg na ang La Liga Filipina sa layuning mapag- isa ang mga Pilipno para sa baging simulain- ang makalaya sa mapanliit na mga Kastila. Lalong tumindi ang galit ng mga prayle sa kanya. Ipinaakip siya ng mga ito at ipinakulong. Sa pamamagitan ng pagtatanim ng mga papeles na hindi naman talaga kanya. Pinalabas ng mga Kastila na kalaban siya ng relihiyong Katoliko. Ang mga naturang papeles ang ginamit na ebidensiya laban sa kanya. Dahil doon, ipinatapon siya sa isang bayan sa Zamboanga, ang Dapitan.
Sa pananatili niya sa Dapitan, nagkaroon ng tagapagligtas ang mga tao sa lugas laban sa mga sakit at karamdaman, sa kamangmangan at lalong lalo na sa pang- aabuso ng mga Kastila. Tinulungan niya ang mga ito. Ginamot niyta ang mga mata may sakit. Nagtayo rin siya ng maliit na paaralan at siya mismo ang naging guro ng mga kabataan. Namuhay siya ng normal. Siya rin ang naging takbuhan ng mga taong nangailangan. Hindi kataka- takang sa loob ng maikling panahon ay napamahal siya sa mga tao at itinuring siyang isa sa mga anak ng Dapitan.
Sa lugar ring iyon nakilala at minahal si Josephine Bracken. Ang babae ay anak ng isang Irish na tumungo pa roon upang ipagamot ang mga mata. Sa kasamaang palad ay hindi nagtagumpay si Rizal na maibalik ang paningin ng ama ni Josephine. Tuluyan itong namatay sa Dapitan. Nagbunga ng isang supling ang pagmamahalan nina Josephine at Rizal ngunit ialang sandali lang nabuhay ang sanggol at kaagad ring namatay paglabas sa sinapupunan.
Hindi nagtagal, nakaramdam ng pagkabagot si Rizal sa Dapitan. Humingi siya ng pahintulot sa pamahalaang Kastila na payagan siyang magtungo sa Cuba, isa sa mga lugar na nasasakop ng Espanya. Ang layunin niya ay upang manggamot ng mga sundalong Kastila na kasalukuyang napapalaban doon. Pinahintulutan naman siya ng bagong Gobernador Heneral Blanco. Ang mga Taong nagtanim ng galit kay Rizal ay hindi pa rin tumigil hangga't hindi siya maipapapatay. Nagsilbi kasi siyang tinik sa lalamunan ng mga ito. Habang sakay ng barko na patungong Cuba, dinakip si Rizal sa bintang pinag-aalab niya ang lumalalang himagsikan laban sa España. Ipiniit niya sa Fort Santiago sa Intramuros. Habang nasa loob ng kulungan ay hindi rin tumigil sa pagsulat si Rizal. Ipinaalam niya sa mga kababayan na kahit mawala man siya sa mundo ay hindi naman mamamatay ang mga inihasik siya para sa kanyang bayan.
Ika-30 ng Disyembre, 1896 nang matatag na hinarap ni Rizal ang kanyang kamatayn sa Bagumbayan. Humiling siya na kung aari ay barilin siya nang nakaharap. Ibig niyang patunayang kailanman ay hindi siya naging taksil sa Inang Bayan. Tinutulan ito ng namumuno sa pagbaril na nakaharap kaya nang pakawalan ang mga punglo ay buong giting niyang iniharap ang sarili sa mga ito.
Bago nalagutan ng hininga ay nabigkas ni Rizal ang, "Mamamatay akong hindi nasisilayas ang pagsikat ng araw. Kayo na makakakita sa kanya, salubungin ninyo siya at ihatid ang kanyang liwanag sa ibang nasa kadiliman,"
PROPESYON
Manggagamot, manunulat, makata, inhinyero, linggwista, siyentipiko, manlalakbay, iskultor, ekonomista. Edukador at pilantropo. Isa sa mga gintong salita mula kay Rizal: "Ang mga kabataan ang pag asa ng bayan."
We are giving away Free Ebooks of Philippine Heroes
national heroes, national hero of the philippines, national heroes day philippines 2015, national hero, national heroes of the philippines, national heroes day philippines, national heroes day,salawikain halimbawa, salawikain tungkol sa wika, salawikain, salawikain examples, salawikain at kahulugan, salawikain sawikain at kasabihan, salawikain filipino, bugtong, bugtong pinoy,bugtong examples
Personal Data Date of Birth: September 9, 1878 Place of Birth: Cebu City Father: Sotero Laurel Mother: Juana Suico First Wife: Estefania Chiong Veloso Second Wife: Esperanza Limjap Children by Estefania Veloso: Vicente, Edilberto, Nicasio, Milgaros, Emilio, Teodoro, Jose and Sergio Jr. Children by Esperanza Limjap: Ramon and Rosalina Date of Death: 1961 Place of Death: Veteran's Memorial Hospital, Quezon City Age of Death: 63
Posts
