EMILIO F. AGUINALDO (First President of the Republic of the Philippines) June 12, 1898 - March 23, 1901

Personal Data

Date of Birth: March 26, 1869 Place of Birth: Kawit, Cavite Father: Carlos Aguinaldo Mother: Trinidad Famy

First Wife: Hilaria del Rosario Second Wife: Maria Agoncillo Date of Death: February 6, 1964 Place of Death: Quezon City Cause of Death: Cardiac Arrest Age of Death: 95

Education

Elementary and Secondary

Pambayang Paaralan ng Kawit College Third Year, College de San Juan de Letran

Important Notes in History

Was Cabeza de Barangay at the age of 17. At the age of 26, he was elected "Capitan Municipal" which was equivalent to Gobernadorcillo. Joined the Masonry Association (whose members include Jose Rizal, Apolinario Mabini, Juan Luna, Marcelo del Pilar and Graciano Jaena) which aimed at improving the economic condition of the country. He personally went to Andres Bonifacio to join the Katipunan. Head of the Magdalo Group of the Katipunan in Cavite. Led his men to victory in the battle of Kawit, Imus and Binakayanan in Cavite. President of the Revolutionary Government, Tejeros Convention. Signed the agreement of the "Pact of Biak-na-Bato"on December 14, 1897 in the belief that the war could not be won. Willingly agreed to be exiled in Hongkong in exchange for the damage claim (said to be P400,000.00) which used to purchased arms for his return to the country. When the war between the United States and Spain broke out on April 1898, he made an agreement with Commodore George Dewey and U.S. Consul Pratt to consolidate the American and Filipino forces against the Spaniards. Returned to the country on May 19, 1898 and proclaimed independence on June 12, 1898. Designed the Flags of the Philippines which was hoisted at the veranda of his house in Kawit, Cavite on June 12, 1898. Headed the Revolutionary Government after the establishment of the Malolos Congress and the ratification of the Independence and its constitution on January 21, 1899. His dream of the independence and freeing the country from the Americans vanished when he was arrested by Gen. Frederick Funston and his men in Palanan, Isabela on March 23 1901. Was forced to take an oath of allegiance to the American Government on Apil of 1901. Retired to become an ordinary citizen after the founding of the colonial government of America. Ran for President in the 1935 presidential election but lost to Manuel L. Quezon.

We are giving away Free Ebooks of Philippine Heroes

 

Does this ebooks work?

1887 Votes for Yes/ 5 For NO

Read More

Laging may Pag- asa

Lumubog ang araw nang may hinanakit,
Sa pangit na mukha ng sawing daigdig;
Ang buti ay lugmok, sama'y nakatindig,
Pumapaibabaw ang tubig sa langis;

Ang banal na landas ay takot matawid,
Liku-likong daan ay nagiging tuwid;
Matapos mamangka sa ilog na lihis,
Ang dinatnang pampang ay nagpapagibik!

Kumalat ang dilim… dumapo ang ibon
Sa sangang- kalansay ng patay na kahoy;
Pumatak ang hamog sa pigtal na dahon,
Umagos ang luha ng isang kahapon;

Ang mga kuliglig, nadama ay gutom,
Ang inihuhuni ay dakilang layon;
Ang tigang na lupa ay kusang naburol,
Mapanglaw na gabi ang naging kabaong.

Isang baguntao ang sa paglalakd
Ay lilinga- linga, larawan ng sindak;
Matapos marating ang dulo ng landas,
Hindi matandaan ang iniwang bakas;

Nang umalis siya ay nagsusumagsag,
Ngayong pabalik na ay nag-aapuhap;
Nagmistulang ibong sa tayog ng lipad,
Nabali ang bagwis… sa lupa bumagsak.

Ngayon nag- iisa sa ilang na pook,
Ang idinidighay ay sama ng loob,
Humimlay sa puno ang katawang pagod,
Ang nagsilbing unan ay mga himutok;

Taglay ng umaga ang tuwa at lugod,
Nanngangalumbaba ang gabing sumunod;
Ang taong nalayo sa Kamay ng Diyos.
Naririto ngayon, nagsisising lubos.

 

 

We are giving away Free Ebooks of Philippine Heroes

 

Does this ebooks work?

1887 Votes for Yes/ 5 For NO

Read More

Jose Rizal: Ang Bayani ng Lahi

Si Rizal ay sino?

Hayaang ako rin ang tumugon dito:

Si Rizal ay isang karaniwang tao,

Nilalang kayumangggi ng lahing pinoy;

Pagkat manunubos siya ng paglaya nating Pilipino.

Nang kanyang igugol sa tigang na lupa nitong Bagumbayan

Ang mapulang dugo ng kabayanihan

Ay ngiting matamis yaong namulaklak

Sa labi ni Rizal.

Sa kanyang pagyao'y kanyang nalalamang

Siya'y nag-iiwan ng matabang binhi sa dibdib ng bayan;

Ng magsisisunod na sa ating lupa ay manunukulan.

Kung buhay si Rizal ay ano nga kaya ang kanyang gagawin

Sa nagpamalas na kapansin- pansin

Na gawa ng ilang kababayan natin?

Katulad ni Kristo'y kanyang itataboy at palalayasin

Sa templo ng bayan ang nagpapayaman sa mga tungkulin;

Sa talim ng kanyang tabak na panulat, kanyang wawasakin

Ang tronong lulukan ng ganid at sakim,

Nang di na magamit ang kapangyarihang

Busalan ang bibig ng malayang bayan

Upang di malantad ang katotohanan

Na ikinukubli sa likod ng mga masamang walang ngalan.

Hahambalusin din ng kanyang panitik

Ang nangakalimot sa pangakong langit,

Yaong sa simula, nang kandidato pang nangagsisilapit,

Ay parang binata sa harap ng kanyang mutyang iniibig.

Ngunit nang matami

Ang tamis ng oo

At sampu ng boto

Ay nagsalawahang iniwang tumangis

Bayang sa kanila'y nagyiwalang labis.

Kung buhay si Rizal di mapipigil

Ang dalo'y ng kanyang damdami't panulat;

Katulad ng agos na nagtutumulin

Ay di masasarhang tumugppa sa dagat;

Sapagkat si Rizal

Di paris ilan

Na maari mong bilhin at suhulan,

Di tulad ng iba na mabubuhay lamang

Kahit na lustayin ang pera ng bayan.

Kay Rizal ang bayan ay higit sa lahat

Higit sa salaping bulang nababasag;

Kung buhay ni Rizal at ito ang bayang kanyang namamalas…

Madilim at sakmal ng itim na ulap,

Ay pamuli niyang iaalay pa rin

Ang buhay na angkin

Upang sa Silanga'y bumating pamuli

Ang isang umaga na magandang- maganda at may gintong sinag.

Read More

Isip parang Batis

Pagdaloy ng isip

Kahawig ay batis

Malinaw, malinis.

Ngunit pagkaminsan,

Labo, malagaslas,

Dagling lumilisan

Sa patutunguhan.

May panahon naman,

Mabagal, matining,

Tubig na malalim.

At may panahon rin,

Tuwa, umiiktad

Sa mga batuhan.

Batis na malinis

Layang walang hanggan

Walang katapusan

Read More

Ang Alamat ng Saging

Parehong naglilingkod sa kastilyo ang magkaibigang Saguingging at Amimay. Sa ipinakikita nilang kasipagan ay walang itulak-kabigin sa kanilang dalawa, subalit higit na kinagigiliwan ni Dukesa Eufra si Saguingging. May nakita itong katangian sa dalaga na wala kay Amimay. Para kasing may mahika ang magagandang kamay ni Saguingging sapagkat ang bawat mahawakan nitong gawain ay laging wasto at ang bawat lutuing pagkain ng kanyang kamay ay talaga namang masasarap. Sanhi nito, lalong napatangi sa dukesa ang dalaga. Sa kabila ng mga papuri ay nanatili pa ring mapagkumbaba si Saguingging. Katunayan, ibinabahagi niya sa kapwa katulong lalo na kay Amimay ang anumang bagay na ibinibigay sa kanya ni Dukesa Eufra.

Gayunpaman, ang kabutihang- loob ng dalaga ay walang saysay sapagkat kinaiinggitan pala siya ng kaibigan. Dahil sa ïnggit"nag- isip si Amimay ng paraan upang masira ang magandang kamay ni Saguingging. Habang wala pang maisip ay pansamatala itong nagpapakitang-giliw sa kaibigan.

Isang hapon, nagpasama sa magkaibigan ang dukesa sa kanyang paglalakad sa labas ng kakahuyan. Walang anu- ano ay isang mabangis na baboy- ramo ang biglang sumulpot mula sa loob ng gubat. Lalong mabagsik ang mailap na hayop palibhasa'y sagatan at sa kanila ngaun ito maninibasib.

"Tumakbo na kayo mahal na dukesa, amimay…takbo! Sigaw ni Sanguingging at lakas loob na hinarang ang sumusugod na hayop.

Sa ginawang iyon ng dalaya ay nakalayong ligtas sina Dukesa Eufra at ang kaibigan. Samantala, sinakmal ng baboy- ramo ang katawan ni Saguingguing at walang awang iwinasiwas sa lupa. Saka pa lang dumating ang mga humahabol na mangangaso; nasukol at napatay nila ang mabangis na hayop datapuwa't wala nang buhay ang kahabg- habag na dalaga.

Ipinagluksa ng lahat ang pagkamatay ni Saguingging. Binigyang parangal naman ng duke ang kagitingingan ipinamalas ng butihing katulong. Doon na rin nila ipinalibong ang bangkay ng dalaga sa pansariling hardin ni Dukesa Eufra. Bukod sa hardinero ay si Amimay lamang ang may pahintulot na makapasok sa loob ng hardin. Sa utos ng dukesa, tuwing umaga, ay nag- aalay ng tatlong bulaklak na rosas ang dalaga sa puntod ng kanyang kaibigan. Madalas ding sambitin ni Amimay ang…

"Patawarin mo ako, Saguingguing. Kinaiinggitan kita at pinag isipan ng masama gayong isa kang dakilang kaibigan. Ibinuwis mo ang iyong buhay para sa akin at para sa dukesa. Maraming- maraming salamat."

Isang umaga, nagitla si Amimay nang may umusbong ng halaman sa puntod ng kaibigan. Maging ang hardinero ay nagtaka rin sa pagtubo ng halamang iyon na di mawari. Agad ipinagbigay- alam ng dalaga sa dukesa ang kanyang nakita na ikinatuwa naman nito dahil sa paniniwalangan iyon ay si Saguingging, kaya…

"Ikaw amimay agn mag- aalaga at magdidilig kay Saguingging upang sa aking pagbabalik mula sa ibang bansa ay malago at namumulaklak na siay."

Ang bilin ng dukesa ay kanyang tinupad, subalit sa halip na lumago, ang halaman na ito ay tumaas na parang puno ngunit hindi naman kahoy. Ang mahaba't malalapad nitong dahon at malambot na punong katawan ay nagdudulot ng pag aalinlangan kay Amimay. Hanggang dumating ang sandali ng pamumunga at saka pa lang napatunayan ng dalaga na mula nga sa katawan ng kaibigan ang punong tumubo. Para kasing mga daliri ng kamay ni Saguingging ang kanyang nakita sa bawat piling na nakakabit sa buwig na puno.

Pagkaraan ng ilang linggo, dumating ang mag asawang duke at dukesa mula sa pagliliwaliw. Sumalubong kapagdaka si Amimay at ibinalita ang tungkol sa bunga ng puno. Nagtungo sa hardin ang mag- asawa at bumulgaga sa kanila ang mga hinog na bunga na mistulang daliri.

"Kamangha- mangha!"bulalas nila sapagkat noon lamang sila nakakita ng ganoong uri ng prutas. Maraming ibon ang umaaligid pa sa puno at ang iba'y tumutuka sa prutas, nangangahulugang hindi nakakalason ang mga bunga ng punong iyon. Pumitas ang duke at tinikman ang daliring bunga. Ilang sandali pa'y labis na nasiyahan ang lahat sa naiibang sarap na kanilang nalasahan.

Sa kagalakan ng duke at dukea ay ipinatawag ang lahat ng tauhan sa kastilyo. Sila man ay pawang nagulat din pagkakita sa puno't bunga nito. Bawat isa'y tumikim. "Masarap,"wika nila. "Ngunit ano kayang prutas ito?"

"Bunga po yan ng punong tumubo sa puntod ni Saguingging,"ang magalang na sagot ng hardinero.

"Dahil ang prutas ay hugiis- daliri ng magagandang kamay ni Saguingging at ito ay bunga ng punong mula rin sa kanya, tatawagin nating itong saging."ang maagap na wika ng Dukesa.

Bukat noon ay SAGING na nga ang ipingalan nila sa prutas.

Naging kapansin- pansin naman ang biglang paglitaw ng maraming suwi sa paligid ng punong saging at halos nagsiksikan pa. Kaya pinagtulungan nina Amimay at ng hardinero na itanim ng hiwa- hiwalay ang mag suwi sa mauwang na bakuran ng kastilyo.

Dumaan ang mga araw, lumaki at nagkabunga rin ang mga suwi daptapuwa't  nakapagtataka dahil nagkaroon ng pagkaiba sa kulay. Lasa at hugis ang bunga ng bawat punong saging. Hindi maipaliwanag ni Amimay kung bakit nagkaganoon.

Read More